Ρεβεγιόν με φίλους στο σπίτι!

Γιορτάστε με μικρό κόστος! Την ώρα που η οικονομική κρίση «χτυπάει» δυνατά την πόρτα μας, εμείς σαν εφευρετικοί άνθρωποι που είμαστε, δημιουργούμε «αντιστάσεις»!

Η αλήθεια είναι ότι περνάμε δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια, τα μνημόνια ακολουθούν το ένα το άλλο και βλέπουμε τα οικονομικά μας να εξανεμίζονται. Ειδικά, αυτές τις γιορτινές ημέρες που έρχονται, πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται, πως και με ποιο τρόπο θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα των εορτών, είτε αυτό αφορά το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, είτε τα δώρα που θέλουμε να προσφέρουμε στους αγαπημένους μας, είτε ακόμα και για τις μικρές εξόδους μας που τόσο μας έχουν λείψει.

Σας προτείνω τρόπους να περάσετε καλά και να μην το «βάλετε κάτω»! Τελεία και παύλα! Δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται τι έκανε πέρυσι, πρόπερσι και το γνωστό σε όλους «κάθε πέρσι και καλύτερα». Όχι!

Σκεφτόμαστε μόνο, πως θα περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, φέτος. Χωρίς πολλά έξοδα μεν, αλλά με καλή διάθεση και έξυπνες επιλογές δε, γιορτάζουμε τα φετινά Χριστούγεννα! Με καλούς φίλους ή με αγαπημένους συγγενείς! Γιορτάζουμε, χαιρόμαστε και επικοινωνούμε με τους φίλους μας, αυτές τις γιορτινές μέρες, γιατί απλά το χρειαζόμαστε! Το έχουμε πιο πολύ ανάγκη τις μέρες των γιορτών.

Βγείτε έξω, απολαύστε το γιορτινό κλίμα, περπατήστε, αναπνεύστε βαθιά, και χαμογελάστε όσο το δυνατόν περισσότερο. Ξετρυπώστε όλες τις δωρεάν εκδηλώσεις που γίνονται στην πόλη αυτή την περίοδο.

Σε πείσμα όλων, δημιουργούμε το καλύτερο γιορτινό τραπέζι, με φαντασία και με υλικά που δεν κοστίζουν μια μικρή περιουσία. Είτε καλέσουμε φίλους στο σπίτι μας, είτε είμαστε εμείς καλεσμένοι τους, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να οργανώσετε όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Κυρίως το «κομμάτι» της επιλογής των φαγητών που θα σερβιριστούν στο γιορτινό σας τραπέζι. Συζητήστε με τους φίλους σας την ιδέα αυτή, επιλέγοντας δημιουργικές και οικονομικές λύσεις. Κανονίστε ποιος και τι μπορεί να μαγειρέψει και ποιος θα αναλάβει να φέρει το κρασί. Επίσης, άλλος φίλος μπορεί να προσφέρει τα γλυκά που έφτιαξε και θα ήθελε να μοιραστεί τη δημιουργικότητά του. Σκεφτείτε ότι με αυτόν τον τρόπο το κόστος για το γιορτινό τραπέζι μοιράζεται καθώς θα μοιραστείτε τα έξοδα.

Φτιάξτε το αγαπημένο σας φαγητό, δημιουργήστε και στο δικό σας σπίτι το γιορτινό κλίμα με μυρωδιές και χρώματα. Μοιραστείτε τις ώρες αυτές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Συντονιστείτε στον αγαπημένο σας σταθμό ή ακούστε το αγαπημένο σας cd. Αφήστε να σας πλημμυρίσει ευχάριστα η μουσική και χαρείτε τις ώρες αυτές. Είναι τόσο απλό.

Ένα καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό με άφθονο κρασί μπορούν ν’ αποτελέσουν την καλύτερη επιλογή, από ό,τι το μενού ενός εστιατορίου. Δοκιμάστε νέες γεύσεις, πειραματιστείτε και δώστε χαρά σε σας και στην παρέα σας.

Κάντε μια λίστα με τ’ αγαπημένα σας τραγούδια που θέλετε ν’ ακούσετε κατά τη διάρκεια του φαγητού με τους φίλους σας και μη ξεχνάτε πόσο εύκολα ξεκινά ένα μικρό πάρτι.

Χορέψτε και διασκεδάστε με την παρέα σας… άλλωστε ποιος θα σας εμποδίσει;

Στο τέλος αυτής της γιορτινής ημέρας, εκείνο το ξημέρωμα… θα έχετε νιώσει απερίγραπτη χαρά και ολοκλήρωση.

Καλές Γιορτές να έχουμε όλοι μας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Ρεβεγιόν με φίλους στο σπίτι!"

Kοινόχρηστα Πιάνα!

Περιπλανιόμουν κάπου στο διαδίκτυο, δε θυμάμαι ούτε από που ξεκίνησα ούτε πως βρέθηκα στο www.streetpianos.com. Και κόλλησα... Πανέμορφα πιάνα, χρωματιστά πιάνα, ιδιαίτερα πιάνα για λίγες μέρες σε δημόσιους χώρους!

Έχω ακούσει και έχω δει, και εδώ στην Ελλάδα, για μουσικά δρώμενα στους δρόμους και στις συνοικίες. Έχω παρακολουθήσει μπάντες, μεμονωμένους μουσικούς, καταμεσίς στο δρόμο, να σε παρασέρνουν με τις μουσικές τους μελωδίες, αλλά να "κατεβαίνουν" μουσικά όργανα σε κοινόχρηστους χώρους δεν έχω δει.
Μπορεί να 'χει γίνει κι εδώ, αλλά να μην το έχω πάρει είδηση... Πάντως, η ιδέα με ενθουσίασε...
Με τη φαντασία μου πήγα στις πόλεις... έβλεπα ανθρώπους να πηγαίνουν και να έρχονται μηχανικά στους δρόμους παρέα με τις "βαριές" σκέψεις τους και ξαφνικά, ένα πιάνο εκεί δίπλα τους να τους καλεί να παίξουν...

 Ξέρεις δεν ξέρεις από νότες, και μόνο να αγγίξεις αυτό το μουσικό όργανο, ακούγοντας τον ήχο του, δεν ξέρω... σου αλλάζει η διάθεση... N' αγγίξεις για λίγο τα πλήκτρα του, είναι σα να αγγίζεις τη ψυχή σου και να ξεχνάς τα βάσανά σου. Έστω και για λίγο...

Άνθρωποι περαστικοί που ξέρουν να παίζουν, να κάθονται κοντά του και άξαφνα να πλημμυρίζει ο δρόμος ήχους γλυκούς....Τι όμορφο!..
Θα πρέπει να το εφαρμόσουν και εδώ αυτό. Ζηλεύω! Γιατί όχι και στην Ελλάδα; Aνάμεσα στα στενά σοκάκια της Πλάκας, καταμεσίς στην Πανεπιστημίου, εκεί που χιλιάδες άνθρωποι οι περισσότεροι σκυθρωποί πλέον, βαδίζουν παρέα με τις σκέψεις τους. Τι άλλο θα τους άλλαζα τη διάθεση, εκτός από μια μελωδία, εκείνη ακριβώς τη στιγμή;

Μέχρι τώρα, διάβασα ότι έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα πιάνα, σε Λος Άντζελες, Αγγλία, Γαλλία, Τορόντο και ένα σωρό άλλες πόλεις. Γιατί όχι και στην Ελλάδα;

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια 700 πιάνα έγιναν για λίγο "κοινόχρηστα" σε 34 μεγάλες πόλεις του κόσμου. Χιλιάδες περαστικοί, μουσικοί ή όχι, διάσημοι ή άσημοι, μικροί και μεγάλοι, έπαιξαν τους δικούς τους ήχους.

Play Me, I' m Yours!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Kοινόχρηστα Πιάνα! "

Aγαπάτε το θέατρο;

Αν ναι, δείτε τη λίστα που έχει αναρτηθεί στο atenistas. και η οποία προτείνει θεατρικές παραστάσεις με 10 ευρώ είσοδο.
Επίσης, και εκτός λίστας, μαθαίνω πως μεσοβδόμαδα όλα τα θέατρα έχουν μισή τιμή το εισιτήριο για την παράστασή τους.

Με μια TV, η οποία δεν έχει (ούτε είχε, αλλά τώρα παράγινε η κατάσταση) να δείξει, να διασκεδάσει, να ψυχαγωγήσει κλπ. όλους εμάς που έχουμε το παλιόκουτο στο σπίτι μας, ήρθε η ώρα, να φύγουμε από το σπίτι μας  και να πάμε εμείς στον... πολιτισμό!
Κάντε μια βόλτα στο διαδίκτυο, επιλέξτε την παράσταση που σας αρέσει και ....φύγετε!

Δυο παραστάσεις που είδα και τις ευχαριστήθηκα από πλευράς κειμένων, ηθοποιίας κλπ., και σας τις προτείνω, είναι:

"Ο Επιθεωρητής έρχεται" - Θέατρο Ιλίσσια
"Η Νόννα" - Θέατρο Ακάδημος -

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Aγαπάτε το θέατρο;"

Το κουτουκάκι της Χαρίκλειας

Στην οδό Άρτης 24 στη Μεταμόρφωση βρίσκεται το κουτουτάκι της κυρίας Χαρίκλειας. Ένα ταβερνάκι απλό, γραφικότατο, κάτι που πλέον δεν συναντάμε συχνά στις μέρες μας. Χωρίς πολλά φτιασίδια, διακοσμημένο με ό,τι μπορείτε να φανταστείτε από παλιά αντικείμενα - αντίκες, αντικείμενα που μας θυμίζουν κάτι από τα παιδικά μας χρόνια... (για όσους έχουν πιάσει τα πρώτα -ήντα-). Και όλα με την απλότητα που ταιριάζει... Και όλα, δια χειρός... Χαρίκλειας!

Όσο για το φαγητό της, φημίζεται για το παϊδάκι, τη συκωταριά, τις πατατούλες τις φρέσκιες-τηγανητές, τα χόρτα εποχής και τις φρέσκιες σαλάτες. Για το κρασάκι δεν έχω λόγια... πολύ καλό! Και το σημαντικότερο, σε τιμές οικονομικές!


Και από μουσική; Πάντα σε συνοδεύουν τα τραγούδια του Καζαντζίδη!

Καμιά φορά, θέλοντας να καλαμπουρίσουμε, του ζητάμε του κου Τάκη, να βάλει λίγο... Στέλιο, μήπως αλλάξει λίγο το είδος μουσικής... :)))) αλλά επιμένει στον Καζαντζίδη και πολύ μας αρέσει...

Αααα ξέχασα να πω, πως είναι ιδανικός χώρος για τους λάτρεις της ΑΕΚ! Ο άντρας της κας Χαρίκλειας φαίνεται να είναι φανατικός ΑΕΚτζής, και το δείχνει με τον δικό του τρόπο διακόσμησης...

Τυχαία βρεθήκαμε εκεί για φαγητό, και από τότε δεν το λησμονούμε.Τις κρύες μέρες του χειμώνα το καλό κρασάκι και η ξυλόσομπα θας σας κρατήσει ζεστούς...

Κι ένα μικρό απόφθεγμα... ζωής... έτσι... για να μας φτιάχνει περισσότερο το κέφι για κρασάκι!!!!

"Γεννήθηκα χωρίς να θέλω, θα πεθάνω χωρίς να το θέλω, γι' αυτό αφήστε με να ζήσω όπως θέλω"

Ας κλείσω με ένα τραγούδι του Καζαντζίδη... έτσι... γιατί κατά πως φαίνεται... με τους καιρούς που διανύουμε, μοιάζει τόσο επίκαιρος...

Καλό μας απόγευμα, με δύναμη και αισιοδοξία!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Το κουτουκάκι της Χαρίκλειας"

Ποδηλατο-διαδρομές!

Φυσικά και ήρθε η ώρα για ορθοπεταλιές! Με το αγαπημένο όχημα, το ποδήλατο! Και δε μιλώ για ποδήλατο στατικό... ξέρετε αυτό που το κάνουμε ...κρεμάστρα στο σαλόνι μας, αλλά το κανονικό, αυτό του... δρόμου! :))))
Σε λίγες μέρες μπαίνει η Άνοιξη και οι βόλτες μας θα γίνουν ακόμα πιο ευχάριστες, αν τις κάνουμε σε διαδρομές με ασφάλεια.
Εάν υπάρχει και η ειδική σχάρα που προσαρμόζεται στο αυτοκίνητο, τότε, βάζουμε το ποδήλατό μας στη σχάρα και πάμε για ποδηλατο-διαδρομές με... ασφάλεια και ανεμελιά.

Διαδρομές που έχω κάνει και σας τις συστήνω: 

-Αν θέλετε να περιπλανηθείτε στην παλιά Αθήνα, ο πεζόδρομος Διονυσίου Αεροπαγίτου, κάτω από την Ακρόπολη, είναι ιδανική βόλτα και στη συνέχεια κάνεις και μια στάση για καφεδάκι με θέα την Ακρόπολη.
-Μια πολύ καλή διαδρομή, είναι στο Τατόι, στα κτήματα. Τα μονοπάτια είναι χωμάτινα αλλά αξίζει το κόπο. Μπορείτε να το κάνετε και δίαθλο... πότε με τα πόδια και πότε με το ποδήλατο :)))) Έτσι το λέω, όταν κουράζομαι από τις ανηφόρες και το παίρνω στα χέρια…
-Για όσους μένουν στη Δυτική Αθήνα, μια καλή βόλτα για ποδήλατο είναι και το πάρκο Τρίτση http://www.parkotritsi.gr/. Και εδώ τα περισσότερα μονοπάτια είναι χωμάτινα.
-Επίσης, στο Φλοίσβο, κατά μήκος της θάλασσας, κάνεις τη βόλτα σου ήσυχα και ανθρώπινα και συγχρόνως αναπνέεις θαλασσινό αεράκι.
-Για λίγο πιο μακριά, θα σας συστήσω και την παραλιακή του Κιάτου, μέσω του προαστιακού. Αλλά, δυστυχώς, μετά δυσκολίας, μπορούν να μπουν δύο ποδήλατα στο τελευταίοβαγόνι. Εκτός κι αν έχετε ποδήλατο σπαστό, εεε, τότε ουδέν πρόβλημα.

Στο διαδίκτυο, έχω βρει πάρα πολλές ιστοσελίδες σχετικές με διαδρομές για ποδήλατο... και όχι μόνο! Ξεχώρισα το site http://www.podilates.gr/ γιατί έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζομαι.
Επίσης άλλο ένα καλό site με πληροφορίες για όλες τις ποδηλατικές ομάδες που υπάρχουν: http: bikerides.makemyday-radio.com="">   Όλες οι ποδηλατικές ομάδες, μαζεμένες σε αυτό το site. Απ’ όλη την Ελλάδα, κατά περιοχή, πόλη, συνοικία κλπ. Μάθετε πότε κάνει βόλτα η ομάδα στη γειτονιά σας και πάρτε μέρος και εσείς.

[Περιστεροπεταλιές: http://www.peristeropetalies.eu/ Η ποδηλατική ομάδα του Περιστερίου].

Καλές βόλτες!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Ποδηλατο-διαδρομές!"

Ορθοπεταλιές

http://www.rockguitarminiatures.com

"Θα μου δώσεις να κάνω μία;" ρωτούσα....

Θυμάμαι, ένα βροχερό καλοκαιρινό απόγευμα, έξω στο δρόμο του σπιτιού μας... Δύο τρία αγόρια της γειτονιάς έτρεχαν πάνω-κάτω, πότε το ένα, πότε το άλλο, με το ποδηλατάκι του Βασίλη -γιατί μόνο αυτός είχε ποδήλατο σε όλη τη γειτονιά. Και στην άκρη, εγώ, να περιμένω πότε θα με αφήσουν να κάνω μια βόλτα!
Η ίδια ερώτηση, κάθε απόγευμα… πρωί…, όποτε τύχαινε, δηλαδή, και τους έπαιρνα μυρωδιά από το παράθυρο του δωματίου μου να ποδηλατούν. Έπαιρνα θέση στο πεζοδρόμιο και περίμενα. Πολλές φορές έτρεχα και ξοπίσω τους…

"Θα μου δώσεις να κάνω μία;" ξαναρωτούσα

"Ναι, ναι τώρα" απαντούσε ο Βασίλης  και έφευγε παρέα με το ποδήλατό του.
Κι εγώ αδημονούσα, πότε θα έρθει η ώρα να κάνω μια βόλτα...

Κάποια στιγμή, αφού βαριόντουσαν να με βλέπουν και να με ακούν, μου 'διναν το ποδηλατάκι, -για λίγο έτσι;- το καβαλούσα όπως-όπως και με άγχος μήπως το μετανιώσουν και έτρεχα. Κι όσο έτρεχα και ο αέρας μου δρόσιζε το πρόσωπό μου, τόσο περισσότερο μου άρεσε η αίσθηση...
Πάντα γινόταν αυτό το σκηνικό... Ειδικά όταν έμπαινε η άνοιξη και ήμασταν όλη την ώρα έξω στο δρόμο και παίζαμε. Εγώ ...το βιολί μου...  "Θα μου δώσεις να κάνω μία;"  

Και τότε βέβαια, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω γιατί μου άρεσε τόσο το ποδήλατο. Ήταν η αίσθηση της ταχύτητας (!), η αίσθηση του αέρα στο παιδικό μου πρόσωπο, η αίσθηση ότι μπορώ και εγώ να κάνω ό,τι και τα αγόρια της γειτονιάς μου ή η αίσθηση της ελευθερίας; Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ακόμα δεν έχω προσδιορίσει τι είναι αυτό που με τράβηξε σε αυτό το "όχημα"... Ίσως η αίσθηση της ελευθερίας… για λίγο… όσο κρατάει μια βόλτα.

Για να μου αγοράσουν οι γονείς μου ποδήλατο, ούτε συζήτηση... τα οικονομικά μας δύσκολα, ο φόβος τους μεγαλύτερος. Όπως ήταν φυσικό, πείσμωσα, θύμωσα, ζήλεψα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως το πρώτο πράγμα που θα πάρω όταν αρχίσω να δουλεύω -όταν μεγαλώσω βέβαια, το έλεγα κι αυτό!- ήταν ένα όμορφο και μεγάλο ποδήλατο! Μεγάλη υπόσχεση! Τι στόχος! Έτσι ένιωθα καλύτερα, και συνέχισα το βιολί μου... με δανεικές βόλτες!

Φυσικά και πήρα ποδήλατο με το που έπιασα δουλειά... Αααα, η υπόσχεση.... υπόσχεση! :))))) Ας μην περιγράψω πως ένιωσα όταν επιτέλους είχα ένα ποδήλατο δικό μου! To καταλαβαίνετε θαρρώ...
Με αυτό, συνέχισα να μετακινούμε και αργότερα, για όπου πήγαινα... με το ποδήλατο για ψώνια, με το ποδήλατο στη δουλειά για αρκετά χρόνια και φυσικά, το καλύτερο... με το ποδήλατό μου βολτάριζα παρέα με την κόρη μου! Καθισματάκι στη σχάρα φυσικά! Και ...φύγαμε! Όμορφες στιγμές!

Τα τελευταία χρόνια, το χρησιμοποιώ για διασκέδαση και άθληση και λιγότερο για μετακίνηση. Ας όψεται το αυτοκίνητο... Όπως και να 'χει πάντως, δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο μεταφορικό μέσο για την πόλη. Μια πόλη όμως που να μπορεί να σέβεται τον ποδηλάτη... Εδώ, έχουμε ζήτημα... Και δεν μιλάω για τις λωρίδες ή τη σηματοδότηση που θα ΄πρεπε να υπάρχει σε όλες τις πόλεις. Μιλάω για λίγο… σεβασμό, καθώς κινείσαι στο δρόμο... Συνεχώς έχεις το νου σου μην έρθει κανένας οδηγός αυτοκινήτου ή μηχανής και σε πάρει παραμάζωμα... Αλλά ας όψεται το πείσμα....

Και το πείσμα μου λέει, ότι θα συνεχίζω να ποδηλατώ, ελπίζοντας να βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Τώρα που έρχεται η Άνοιξη, είναι μια αφορμή, για περισσότερες βόλτες με ποδήλατο. Σε διαδρομές που σου παρέχουν ασφάλεια αλλά και ξενιασιά. Και δεν είναι λίγες αυτές που υπάρχουν στην Αθήνα. Κάντε ένα πέρασμα από εδώ και μάθετε περισσότερα, ίσως σας φανούν ενδιαφέρουσες.

Με πείσμα... Έως ότου μας γίνει τρόπος ζωής. Και δεν θα αργήσει. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…

Καλές ορθοπεταλιές!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Ορθοπεταλιές"

Aποκριάτικες ...εξορμήσεις!

Όλο και κάπου θα βρεθούμε αυτές τις μέρες, να πιούμε λίγο κρασάκι, άντε και ένα ποτηράκι τσίπουρο... άλλωστε η παροιμία δεν λέει "η φτώχεια θέλει καλοπέραση";
Είναι οι μέρες τέτοιες, μέρες αποκριάς, θα κανονίσουμε κάτι, κάπου θα βρεθούμε να χαλαρώσουμε με καλό κρασάκι και καλή παρέα. Για αυτό λοιπόν σκέφτηκα να κάνω δύο προτάσεις, και που ξέρει κανείς, ίσως αποδειχθούν καλές και για σας!



>Μεταμοντέρνο Τσιπουράδικο "Το Μελάκι" στο Παγκράτι

Πηγή: http://ouranitsa.blogspot.com

Ανεπιφύλακτα προτείνω το τσιπουράδικο "Το Μελάκι", αυτό το ζεστό χώρο, που έχει η Λίνα με τον άντρα της, στο Παγκράτι, μια ...ανάσα που λέμε από το κέντρο της Αθήνας. Ναι, ναι... είναι αυτό το στέκι με την όμορφη κρεμάστρα που έγραφα σε προηγούμενη ανάρτησή μου.

Ο χώρος πολύ ευχάριστος, ζεστή ατμόσφαιρα, πολύ καλή εξυπηρέτηση και με κάθε τσιπουράκι ένας διαφορετικός μεζές! Σαν τα τσιπουράδικα του Βόλου! Μεγάλη ποικιλία, νόστιμοι μεζέδες με μεράκι φτιαγμένοι, και το σπουδαιότερο ...εξαιρετικές τιμές! Αφήστε που μπορεί και να πετύχετε και ζωντανή μουσική, με λαϊκά ή ρεμπέτικα τραγούδια. (Τηλ. 210-7100721)


...............................................................................


>Μεζεδοπωλείο "Το Διαχρονικό" - Χαϊδάρι

Μετά από περιπλάνηση, βράδυ Σαββάτου στο Χαϊδάρι, ψάχνοντας σε ποιο μεζεδοπωλείο να πάμε, και αφού κάναμε μια αποτυχημένη προσπάθεια σε ένα από αυτά της πλατείας, το μάτι μας έπεσε σε ένα παλιό πέτρινο σπίτι, που το είχαν μεταμορφώσει σε μεζεδοπωλείο.
Μας τράβηξε αμέσως και στο λεπτό μπήκαμε στο χώρο. Και εκεί, μπαίνοντας μείναμε με το στόμα ανοιχτό! Τι καταπληκτική διακόσμηση είχαν κάνει! Όλα τα παλιά αντικείμενα -του σπιτιού- τα είχαν αξιοποιήσει, διαμορφώνοντας μικρές και ζεστές γωνιές από παλιές φωτογραφίες, πιατέλες, καλαπόδια, τα ραφάκια σαν από παλιό μπακάλικο και πολλά άλλα, με τέτοιο τρόπο και είχαν καταφέρει ένα άψογο αποτέλεσμα.

Τριγύρισα σε όλο το μαγαζί με τη φίλη μου, φωτογραφίζοντας τις μικρές αυτές γωνιές, αλλά δυστυχώς με το κινητό μου, πού να φανταστώ που θα βρισκόμουν εκείνο το βράδυ. Οι φωτογραφίες το αδικούν, είναι η αλήθεια, αλλά δεν έχω κι άλλες.

Αυτό που στη συνέχεια αναρωτιόμασταν και όσο περνούσε η ώρα, ήταν αν και το φαγητό του ήταν εξίσου καλό όπως και το περιβάλλον του. Και τελικά, ω ναι! Ήταν πολύ καλό, καλές γεύσεις στα φαγητά που διαλέξαμε τουλάχιστον, πολύ εξυπηρετικοί, αλλά υπήρχε και το σκοτεινό του σημείο! Δεν μας "δώρισαν" αυτό το υπέροχο μικρό μπουκαλάκι με το οποίο πρόσφεραν το τσιπουράκι τους, στη φιλενάδα μου! χα χα χα  Τι κρίμα! Της έμεινε απωθημένο! Πρέπει απαραιτήτως να της βρούμε ένα, πιστό αντίγραφο.

Και επειδή όλα έμοιαζαν τέλεια, αναρωτιόμασταν ότι μάλλον θα μας "κοπανήσει" στο τέλος στις τιμές. Δεν μπορεί λέγαμε και χαμογελούσαμε. Τελικά, και από τιμές, μια χαρά ήταν. Γύρω στα 17 ευρώ το άτομο μας πήγε. Θα μου πείτε δεν είχε ζωντανή μουσική... ε.. ναι... δεν είχε, αλλά όμως στο τέλος φεύγεις πολύ ευχαριστημένος. Αρκεί με το όλο το "πακέτο", να έχεις και καλή παρέα. Το σημαντικότερο! (Tηλ.: 210-5815910)


Αν σου άρεσε αυτό που διάβασες, μπορείς να το μοιραστείς με τους φίλους σου :))))

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Aποκριάτικες ...εξορμήσεις!"

O Μικρός Πρίγκηπας

Το βιβλίο, λένε, είναι ένας καλός σύντροφος και συνάμα ένας συνοδοιπόρος σε ...ταξίδια άλλα!
Από τα βιβλία που έχω διαβάσει, πολλά από αυτά με ταξίδεψαν σε άλλους κόσμους, άλλα με οδήγησαν από μονοπάτια που δεν είχα ακόμα διαβεί αλλά θα ήθελα να περπατήσω και άλλα βιβλία που με έκαναν να νιώθω τόσο οικεία, λες και έγραψε κάποιος άλλος αντί για μένα τις σκέψεις μου. Έτσι με έκανε να νιώσω "Ο μικρός Πρίγκηπας", αυτό το παραμύθι, που δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά μα και σε μεγάλους. Μια μικρή τόσα δα ιστορία να σου υπενθυμίζει με τόσο απλό τρόπο τις αξίες της ζωής!

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, άλλωστε δεν θα σας κουράσει καθόλου με βαθυστόχαστες σκέψεις, είναι απλή η γραφή του...

Μερικά αποσπάσματα από το παραμύθι, που με έκαναν να αγαπήσω αυτό το βιβλίο, τα δημοσιεύω στη συνέχεια. Είναι "μαγικό" σας λέω, αυτό το βιβλίο! 

Καλό διάβασμα!


......
ΧΧΙ
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που στράφηκε, μα δεν είδε τίποτα.
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω απ’ τη μηλιά...
- Ποια είσαι; Είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξουμε, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δεν είμαι εξημερωμένη.
- Α! Με συγχωρείς, έκανε ο μικρός πρίγκιπας.
Ύστερα όμως που το σκέφτηκε, πρόσθεσε:
- Τι θα πει “εξημερωμένη”;
- Δεν είσαι ντόπιος, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;
- Τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι θα πει “εξημερωμένη”;
- Oι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγάνε. Είναι πολύ ενοχλητικό! Τρέφουν και κότες. Είναι το μόνο τους καλό. Ψάχνεις για κότες;
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ψάχνω να βρω φίλους. Τι θα πει “εξημερωμένη”;
- Είναι κάτι που ξεχάστηκε πια, είπε η αλεπού. Σημαίνει “δημιουργώ δεσμούς”…
- Δημιουργώ δεσμούς;
- Βεβαίως, απάντησε η αλεπού. Δεν είσαι για μένα παρά ένα παιδί όμοιο μ’ άλλα εκατό χιλιάδες παιδάκια. Και δε σ’ έχω ανάγκη. Κι ούτε και συ μ’ έχεις ανάγκη. Δεν είμαι για σένα παρά μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αλλά, αν μ’ εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα ‘σαι για μένα μοναδικό στον κόσμο. Και θα ‘μαι για σένα μοναδική στον κόσμο…
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκηπας. Υπάρχει ένα λουλούδι… νομίζω πως μ’ έχει εξημερώσει…
Μα ξαναγύρισε στην ιδέα της η αλεπού:
- Η ζωή μου είναι μονότονη. Εγώ κυνηγάω τις κότες κι οι άνθρωποι κυνηγάνε εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους, όπως μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι. Βαριέμαι λοιπόν λιγάκι. Αν μ’ εξημερώσεις όμως, η ζωή μου θα πλημμυρίσει από ηλιοφώς. Θα μάθω ν’ αναγνωρίζω ένα θόρυβο από βήματα που θα ΄ναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Τ’ άλλα πατήματα με κάνουν να χώνουμαι μέσα στη γη. Τα δικά σου θα με τραβάνε έξω, σαν μουσική. Κι ύστερα για δες! Βλέπεις, εκεί κάτω, τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι για μένα είναι άχρηστο. Τα σταροχώραφα δε μου λένε τίιποτα. Κι είναι θλιβερό αυτό! Εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα ΄ναι λοιπόν θαυμάσιο όταν μ’ εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάρι θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θ’ αγαπήσω το θόρυβο του ανέμου στα στάχυα…
Η αλεπού σώπασε και κοίταξε για κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα:
- Σε παρακαλώ… εξημερώσέ με… του είπε.
- Θέλω, είπε ο μικρός πρίγκηπας, μα δεν έχω μπροστά μου πολύ καιρό. Έχω να βρω φίλους και να μάθω ένα σωρό πράγματα.
- Δε μαθαίνεις, παρά τα πράγματα που εξημερώνεις, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν τίποτα…. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!
- Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας;
- Πρέπει να ‘χεις μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα λίγο πιο μακριά από μένα, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου και δεν θα πεις τίποτα. Η γλώσσα είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα όμως θα μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά…
Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναπήγε.
- Θα ήταν καλύτερο να ξαναέρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρθεις λόγου χάρη στις τέσσερις τ’ απόγευμα, απ’ τις τρεις θ’ αρχίσω να ‘μαι ευτυχισμένη. Όσο πλησιάζει η ώρα, τόσο θα νιώθω πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις δεν θα μπορώ να σταθώ πια και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω έτσι την αξία της ευτυχίας! Μα αν έρχεσαι οποιοαδήποτε ώρα, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να προετοιμάσω την καρδιά μου… Τα έθιμα χρειάζονται.
- Τι είναι έθιμο; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Κάτι που παραξεχάστηκε πια, είπε η αλεπού. Είναι κάτι που κάνει μια μέρα να διαφέρει από τις άλλες μέρες, μια ώρα να διαφέρει από τις άλλες ώρες. Οι κυνηγοί μου, λόγου χάρη, έχουν ένα έθιμο. Χορεύουν την Πέμπτη με τις κοπέλες του χωριού. Κι έτσι η Πέμπτη είναι υπέροχη μέρα! Πάω περίπατο ως τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευασν οποιαδήποτε μέρα, οι μέρες θα ‘ταν όλες ίδιες, και δε θα είχα έτσι ποτέ διακοπές.


Ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε λοιπόν την αλεπού.
Κι όταν ήρθε η ώρα να φύγει:
- A! είπε η αλεπού, θα κλάψω…
- Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκηπας. Εγώ δεν ήθελα το κακό σου, μα εσύ ήθελες να σ’ εξημερώσω…
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.
- Μα θα κλάψεις! Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Και βέβαια, είπε η αλεπού
- Δεν κερδίζεις τίιποτε λοιπόν απ’ αυτό!
- Κερδίζω, είπε η αλεπού. Χάρη στο χρώμα του σταριού.
Ύστερα πρόσθεσε:
- Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να μ’ αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
- Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου, δεν είστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Δεν σας ημέρωσε κανένας και δεν ημερώσατε κανέναν. Είσαστε όπως ήταν κι η αλεπού μου. Ήταν μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες άλλες. Την έκανα όμως φίλη μου, και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.
Και τα τριαντάφυλλα στενοχωρέθηκαν.
- Είσαστε όμορφα, μα κούφια, τους είπε ακόμα. Δεν μπορεί να πεθάνει κανείς για σας. Βέβαια, ένας συνηθισμένος περαστικός θα νόμιζε πως και το τριαντάφυλλό μου σας μοιάζει. Μα εκείνο μόνο του αξίζει περισσότερο απ’ όλα σας μαζί, αφού είν’ εκείνο που προφύλαξα με το παραβάν. Αφού για κείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρεις πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή ακόμα και να σωπαίνει καμιά φορά. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
- Αντίο… της είπε…
- Αντίο, είπε η αλεπού. Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
- Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια, ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Είν’ ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει να ‘χει τόση σημασία.
- Είν’ ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου… είπε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.


ΧΧVΙ
….
Έφτασα στον τοίχο πάνω στην ώρα για να δεχτώ στην αγκαλιά μου το μικρούλη μου τον πρίγκιπα, κάτασπρο σαν το χιόνι.
Ένιωθα πως συνέβαινε κάτι παράξενο κι ασυνήθιστο. Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου σαν παιδάκι, κι όμως φαινόταν πως κατρακυλούσε κατακόρυφα σε μιαν άβυσσο χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα για να τον συγκρατήσω…
Η ματιά του ήταν σοβαρή, χαμένη κάπου μακριά.
- Έχω το αρνί σου. Κι έχω και το κασόνι για το αρνί. Κι έχω και το φίμωτρο…
Και χαμογέλασε μελαγχολικά.
Περίμενα κάμποσο. Ένιωθα πως συνερχόταν λίγο λίγο:
- Φοβήθηκες μικρούλη μου…
Και βέβαια είχε φοβηθεί. Μα χαμογέλασε γλυκά:
- Θα φοβηθώ πολύ περισσότερο απόψε…
Ένιωσα ξανά να παγώνω απ’ το αίσθημα του ανεπανόρθωτου. Και κατάλαβα πως δεν άντεχα την ιδέα ότι δεν θα ξανάκουγα ποτέ αυτό το γέλιο. Ήταν για μένα σαν μια πηγή στην έρημο.
- Θέλω να ακούσω να γελάσεις πάλι, μικρούλη μου…
Μα εκείνος μου είπε:
- Απόψε, θα κλείσει χρόνος. Τ’ αστέρι μου θα βρίσκεται ακριβώς πάνω απ’ το μέρος όπου έπεσα πέρσι…
- Μικρούλη μου, πες μου πως δεν είναι παρά ένα κακό όνειρο αυτή η ιστορία με το φίδι, το ραντεβού και τ’ αστέρι…
Μα δεν απάντησε στην ερώτησή μου. Μου είπε…
- Αυτό που έχει σημασία, δεν φαίνεται…
- Και βέβαια…
- Όπως και με το λουλούδι. Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σ’ ένα αστέρι, είν’ όμορφο, τη νύχτα να κοιτάς τον ουρανό. Όλα τ’ αστέρια είν’ ανθισμένα.
- Φυσικά…
- Όπως και με το νερό. Αυτό που μου ‘δωσες να πιω ήταν σα μουσική. Χάρη στο μαγκάκι και το σκοινί… θυμάσαι… ήταν καλό…
- Φυσικά…
- Θα βλέπεις τη νύχτα τ’ αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό, για να σου δείξω πού είναι. Καλύτερα έτσι. Τ’ αστέρι μου, θα ‘ναι για σένα ένα απ’ όλα τ’ αστέρια. Κι έτσι, θα σ’ αρέσει να τα κοιτάζεις όλα… Θα γίνουν όλα φίλοι σου. Κι ύστερα θα σου χαρίσω κάτι…
Γέλασε πάλι.
- Α, μικρούλη μου, μικρούλη μου, πόσο μ’ αρέσει ν’ ακούσω αυτό το γέλιο!
- Αυτό ακριβώς θα ‘ναι το δώρο μου… Θα ‘ναι όπως και με το νερό…
- Τι θες να πεις;
- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Γι’ αυτούς που ταξιδεύουν, είναι οδηγοί. Γι’ άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια. Για τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία μου, ήταν χρυσάφι. Μα όλ’ αυτά τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα ‘χεις αστέρια που δε θα τα ‘χει κανένας…
- Τι θες να πεις;
- Όταν θα κοιτάζεις τη νύχτα τον ουρανό, αφού θα βρίσκομαι σ’ ένα απ’ αυτά, αφού θα γελώ σ’ ένα απ’ αυτά, θα ‘ναι τότε για σένα σαν να γελάνε όλα τ’ αστέρια… Εσύ θα ‘χεις αστέρια που θα ξέρουν να γελάνε!
Και γέλασε πάλι.
- Κι όταν θα παρηγορηθείς (πάντα παρηγοριέται κανείς) θα ‘σαι ευχαριστημένος που με γνώρισες. Θα ‘σαι φίλος μου παντοτινός, θα σου ‘ρχεται να γελάσεις μαζί μου. Και θ’ ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρό σου, έτσι, από ευχαρίστηση… Κι οι φίλοι σου θα παραξενευτούν, βλέποντάς σε να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε θα τους πεις: “Μάλιστα, τ’ αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!” Και θα σε πάρουν για τρελό, θα σου ‘χω σκαρώσει έτσι μια άσχημη βρομοδουλειά…
Και ξαναγέλασε.
- Θα ‘ναι σαν να σου ‘χω δώσει, αντί γι’ αστέρια, ένα σωρό κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν…
Και γέλασε πάλι. Ύστερα ξανασοβάρεψε.
- Απόψε, ξέρεις… μην έρθεις…
- Δε θα σ’ εγκαταλείψω.
Έχασε λίγο το κουράγιο του. Μα έκανε μια προσπάθεια ακόμα:
- Θα ΄ναι όμορφα, ξέρεις. Θα κοιτάζω κι εγώ τ’ αστέρια. Όλα τ’ αστέρια θα ‘ναι πηγάδια μ’ ένα μαγκάνι σκουριασμένο… Όλα τ’ αστέρια θα μου δίνουν να πιω…
Εγώ σώπαινα.
- Θα ‘ναι τόσο διασκεδαστικό! Θα ‘χεις πεντακόσια εκατομμύρια κουδουνάκια, θα ‘χω πεντακόσια εκατομμύρια πηγές…
Και σώπαινε κι αυτό, γιατί έκλαιγε.
- Έτσι είναι. Άσε με να κάνω ένα βήμα μονάχος.
Και κάθισε, γιατί φοβόταν.
Είπε ακόμα:
- Ξέρεις… το λουλούδι μου… είμαι υπεύθυνος γι’ αυτό! Κι είναι τόσο λεπτοκαμωμένο! Είναι τόσο απλοϊκό! Έχει τέσσερα τιποτένια αγκάθια για να το προστατέψουν απ’ τον κόσμο…
Κάθισα, γιατί δεν μπορούσα πια να σταθώ όρθιος.
Είπε:
- Να … Αυτό είν’ όλο…
Δίστασε λιγάκι ακόμα, κι ύστερα σηκώθηκε. Έκανε ένα βήμα. Εγώ ήμουν ανίκανος να σαλέψω.
Δεν είδα παρά μια κίτρινη αστραπή κοντά στον αστραγαλό του. Έμεινε για μια στιγμή ακίνητος. Δε φώναξε. Έπεσε απαλά, όπως πέφτει ένα δέντρο. Και δεν έκανε ούτε θόρυβο, γιατί ήταν η άμμος…


Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί
«Ο μικρός πρίγκιπας»



Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο και τον συγγραφέα του, θα βρείτε στο http://el.wikipedia.org


Μη μου πείτε πως δεν σας άρεσε, έτσι; :))))))

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "O Μικρός Πρίγκηπας"

Eίσαστε για θέατρο;

Σίγουρα η απάντησή σας είναι θετική! :)))) και η δικιά μου επίσης, αν με ρωτούσαν! Είναι από τις αγαπημένες μου εξόδους, κυρίως το χειμώνα, κι αν συνοδεύεται και από ένα καφεδάκι πριν την παράσταση κάπου κοντά στο θέατρο, είναι υπέροχη έξοδος χαλάρωσης.

Και επειδή, κάθε χρόνο, προσπαθώ να ξεκλέβω λίγο χρόνο για αυτή μου την απόλαυση, προτιμώ να την κάνω όσο γίνεται οικονομικότερα, και φέτος ειδικά, μη το συζητάτε καθόλου, είναι επιτακτική η ανάγκη και για ψυχαγωγία αλλά και με τον πιο οικονομικό τρόπο!

Και επειδή έχει ήδη ξεκινήσει η διανομή των εισιτηρίων από τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας για τις θεατρικές παραστάσεις 2012, για αυτό και σας το θυμίζω...
 
Καλό θα είναι να προτιμήσετε να πάτε -αν είναι κοντά σας βέβαια- σε κάποιο παράρτημα του οργανισμού, παρά στα κεντρικά στην Αθήνα, γιατί εκεί γίνεται ...χαμός. Δείτε στην ιστοσελίδα του ΟΕΕ, ποιό από τα παραρτήματα σας βολεύει και πηγαίνετε.

Μη ξεχνάτε πως δικαιούνται όλοι οι εργαζόμενοι τα εισιτήρια, γιατί λοιπόν να αφήσουμε την ευκαιρία για λίγο χαλάρωση και διασκέδαση να πάει χαμένη;
Άλλωστε τα έχουμε πληρωμένα, δεν μας τα χαρίζουν (γίνονται κρατήσεις κάθε μήνα μέσω της ασφάλισής μας). Γιατί λοιπόν να μη χαρούμε δυο ώρες ξενιασιάς βλέποντας τους αγαπημένους μας ηθοποιούς σε κάποια παράσταση;
Βέβαια, όσοι έχετε ήδη πάει, πιθανόν και να προλάβατε τις παραστάσεις τις οποίες θέλατε να δείτε έτσι κι αλλιώς. Για εσάς που δεν έχετε προλάβει ακόμα, μπορείτε να δείτε on line, τι εισιτήρια έχουν απομείνει για τα θέατρα που επιθυμείτε, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι εδώ και ένα μήνα γίνεται η διάθεσή τους.

Ακόμα εδώ είστε; Ξεκινήστε τώρα να μαζεύεται τα δικαιολογητικά. Άλλωστε Κυριακή είναι, χρόνος υπάρχει, για ψάξτε καλύτερα... που να έχετε ...καταχωνιάσει αυτά τα χαρτιά άραγε...;

Τα δικαιολογητικά είναι:
Για τους εργαζόμενους: Aτομικό και οικογενειακό βιβλιάριο ασθενείας (αν υπάρχουν προστατευόμενα μέλη), Αστυνομική ταυτότητα και τέλος, το Εκκαθαριστικό σημείωμα του 2011.
Για τους συνταξιούχους: Όλα τα παραπάνω, συν την Αρχική απόφαση σύνταξης.

Αν δεν προλαβαίνετε οι ίδιοι να πάτε τα δικαιολογητικά που χρειάζονται για την παραλαβή των εισιτηρίων, μην αγχώνεστε, μπορεί να πάει κάποιος συγγενής σας αντί εσάς.

Καλή διασκέδαση λοιπόν!

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Eίσαστε για θέατρο;"

Δημιουργήστε το κολάζ που θέλετε!

Shape Collage! Καταπληκτική εφαρμογή για να δημιουργήσετε, στο λεπτό, το αγαπημένο σας κολάζ, από το άλμπουμ των φωτογραφιών σας ή από το διαδίκτυο. Με λίγα μόνο κλικ του ποντικιού σας. Αυτόματα και έξυπνα!

- Ρυθμίστε το μέγεθος του κολάζ, το μέγεθος των φωτογραφιών, τον αριθμό των φωτογραφιών και την απόσταση ανάμεσα στις φωτογραφίες σας.
- Αλλάξτε το φόντο
- Αποθηκεύστε το κολάζ ως JPEG, PNG ή Photoshop PSD
- Αν δεν σας αρέσει το κολάζ, αποθηκεύστε το ως PSD και να επεξεργαστείτε στο Adobe Photoshop!

Η εφαρμογή διατίθεται free στο http://www.shapecollage.com/
Ρίξτε μια ματιά, έτσι, για να πάρετε μια ιδέα τι μπορείτε να δημιουργήσετε!

Φτιάξτε και το δικό σας κολάζ στο αγαπημένο σας σχήμα!

Περάστε, ευχάριστα την ώρα σας, ενώ καθόσαστε στο pc σας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Δημιουργήστε το κολάζ που θέλετε!"

Απίθανη ιδέα που μας "λύνει" τα χέρια!

Πριν αρκετά χρόνια είχα ξεκινήσει να πλέκω, όχι τόσο από την τρελή επιθυμία να μάθω σώνει και καλά την τέχνη, είχα ερωτευθεί πολύ μια υπέροχη μπλούζα που φορούσε η φίλη μου. Την είχε φτιάξει η μαμά της κι έτσι δεν μπορούσα να της πω «δεν μου φτιάχνει και μένα μία»... Μιας και ο χρόνος μου ήταν αρκετός -ότι είχα παραιτηθεί από τη δουλειά μου- είπα να πάρω κάποια μαθήματα αυτής της -καθαρά γυναικείας- τέχνης!

Φυσικά, και τα πειράματά μου τα έκανα πάνω στο φανταστικό σχέδιο της περιβόητης μπλούζας που είχα βάλει στο μάτι. Βέβαια, περιττό να σας πω, τις απανωτές βόλτες στο σπίτι της φίλης μου, μήπως συναντήσω τη μαμά της να μου δείξει  πως γίνεται το λάστιχο στην μπλούζα, μετά πώς γίνεται το μανίκι, άντε να δω πως γίνεται αυτή η υπέροχη πλεξούδα στο κέντρο με τα άκρως αποκαλυπτικά κενά ενδιάμεσα… δηλαδή, για πέρα δώθε ατελείωτο μιλάω… Αλλά στο τέλος τα κατάφερα!

Πάντως, εδώ που τα λέμε, και πλέξιμο έμαθα και έφτιαξα και τρεις μπλουζίτσες! Υπέροχες και οι τρεις! Καταλαβαίνετε το καμάρι που ένιωθα όταν με ρωτούσαν από πού τις αγόρασα…

Σε λίγο καιρό βέβαια που άρχισα πάλι τις τρελές ώρες με τη δουλειά, το χόμπυ πήρε τέλος. Δεν έχω  καμιά φωτογραφία, δυστυχώς, διότι μετά τόσα χρόνια, αφού τις «χόρτασα» …τις χάρισα.

 

Θυμάμαι όμως πόσο εκνευριστικό ήταν να μαζεύω κάθε λίγο και λιγάκι την κουλούρα! είχα βρει έναν οικονομικό τρόπο ...να βάζω το νήμα στη σακούλα καθώς έπλεκα, αλλά καθώς έβγαζα λίγο μαλλί για να πλέξω έβγαινε η κουλούρα από τη σακούλα, ξανά τραβούσα, ξανά έβγαινε και έπαιρνε το δικό της δρόμο στο πάτωμα… αυτή την αίσθηση και τα νεύρα μου που τέντωναν, ακόμα τη θυμάμαι. Κάποια στιγμή, καθώς έπλεκα, αφήνω την κουλούρα χύμα στο πάτωμα και αυτή πήγαινε τη βόλτα της όσο εγώ έπλεκα… ουφ ησύχασα… έλα μου ντε όμως που σιγά σιγά βρώμιζε το νήμα…

Όχι τίποτα άλλο, αλλά γενικά η τέχνη του πλεξίματος επιδρά τόσο αγχολυτικά πάνω σου, σε ηρεμεί θαρρείς, δημιουργείς με τα χέρια σου όμορφα πραγματάκια και συγχρόνως η σκέψη σου ταξιδεύει! Να μη στη χαλάει τη διάθεση το νήμα! 

Για αυτό και μόλις είδα αυτό το καταπληκτικό αξεσουάρ για το νήμα, δεν κρατήθηκα και σκέφτηκα ότι αξίζει να το δημοσιεύσω. Καταπληκτική ιδέα και λειτουργική! Βάζεις την κουλούρα σου στο κεραμικό αυτό μπωλ, περνάς και το νήμα στο ειδικό κενό και τελείωσες με την …αναζήτηση του νήματός σου. Και το πλέξιμο κυλά πλέον ήρεμα!!! 

Τι μπορεί να βρεις όταν «χάνεται» στο διαδίκτυο!

Περάστε μια βόλτα από τη διεύθυνση http://www.etsy.com/people/bridgespottery και δείτε περισσότερες λεπτομέρειες! Αν σας αρέσει μπορείτε να το παραγγείλετε!

Επίσης βρήκα κάποια blog όπου διοργανώνουν μαθήματα για την τέχνη του πλεξίματος. Μερικές τεχνικές μπορείτε να δείτε στο http://www.ftiaxto.gr/.
Αν ενδιαφέρεστε για σχετικά σεμινάρια ή μαθήματα περάστε μια βόλτα από  http://kykloi.blogspot.com/  http://www.ashinart.com/




 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Απίθανη ιδέα που μας "λύνει" τα χέρια!"

Άλλο ένα αντίο...

 

Έφυγε σήμερα, σε ηλικία 73 ετών, από τη ζωή η Αμερικανίδα τραγουδίστρια της jazz, των blues και της soul Ετα Τζέιμς. Η μπαλάντα «At Last» ήταν που την έβαλε στο χάρτη της μουσικής. Το κομμάτι γράφτηκε από τους Μακ Γκόρντον και Χάρι Ουόρεν το 1941, και γνώρισε αρχικά επιτυχία με την ερμηνεία του Γκλεν Μίλερ και μετά με εκείνη του Νατ Κινγκ Κολ. Το 1960 η Τζέιμς το ερμήνευσε και το έκανε το αγαπημένο της τραγούδι.

Eπηρέασε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες όπως η Τάινα Τέρνερ, η Μπόνι Ράιτ, η Νταιάνα Ρος και η Τζέινις Τζόπλιν. Έκανε επίσης περιοδεία ως supporting Artist με τους Rolling Stones και συνεργάστηκε με τους Grateful Dead. Η μεγάλη σταρ τιμήθηκε στη διάρκεια της καριέρας της με τέσσερα βραβεία Grammy και 17 Blues Music Awards.
Πηγή: http://tvxs.gr


Άλλο ένα "αντίο"... Ακόμα φτωχότεροι πολιτιστικά, και όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι τόσο "στεγνή" η εποχή μας ΚΑΙ μουσικά, που όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι-καλλιτέχνες, ξέρεις ότι σου παίρνουν κι ένα μικρούλι κομματάκι, το οποίο δεν θα αντικατασταθεί με τίποτα. Και εκεί είναι που με πιάνει η μελαγχολία... Ίσως φταίει και ο καιρός, είναι τόσο μουντός, μελαγχολικός...
Ας απολαύσουμε ακόμα ένα-δυο τραγούδια της, για να κλείσει αυτή μου η ανάρτηση πιο γλυκά...

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Άλλο ένα αντίο..."

Αγαπημένος προορισμός - Θέατρο

 

Ο αγαπημένος μου ...προορισμός το χειμώνα!!! Το θέατρο...
Το χειμώνα είναι μια εξαιρετική επιλογή ψυχαγωγίας και άλλωστε, υπάρχει και το περιθώριο να πάτε και για κανένα ποτάκι μετά την παράσταση!!!
Το ξέρω, ότι είναι ένα "έξοδο" που τέτοιες ημέρες που διανύουμε θα το πείτε περιττό... μα, αν το σκεφτείτε καλύτερα, είναι μια φθηνή, από άποψη κόστους, έξοδος. Διότι, ξεκίνησαν ήδη τα εισιτήρια θεάματος του ΟΕΕ -αν είστε εργαζόμενος, συνταξιούχος κλπ. αλλά και άνεργοι (αυτοί κι αν θέλουν λίγο να ξεσκάσουν).
Mπείτε στη διεύθυνση http://www.oee.gr και δείτε τα θέατρα, ρίξτε και μια ματιά είτε μέσω ίντερνετ είτε μέσω εφημερίδας τι παραστάσεις παίζονται, και πηγαίνετε, έτοιμοι, στον οργανισμό και δείτε τι επιλογές έχετε.

Έπειτα, έχετε και την επιλογή των προσφορών στα θέατρα, συνήθως καθημερινές έχουν έως και 50% έκπτωση. Υπάρχουν και θέατρα που προσφέρουν θέαμα σε φυσιολογικές τιμές (έτσι τις λέω) όλη την εβδομάδα.

http://www.musicity.gr/theatro/3070-theatrikes-parastaseis-2011-12.html

Καλό βόλι!!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Αγαπημένος προορισμός - Θέατρο"