Χρόνια Πολλά!!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Χρόνια Πολλά!!"

Ρεβεγιόν με φίλους στο σπίτι!

Γιορτάστε με μικρό κόστος! Την ώρα που η οικονομική κρίση «χτυπάει» δυνατά την πόρτα μας, εμείς σαν εφευρετικοί άνθρωποι που είμαστε, δημιουργούμε «αντιστάσεις»!

Η αλήθεια είναι ότι περνάμε δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια, τα μνημόνια ακολουθούν το ένα το άλλο και βλέπουμε τα οικονομικά μας να εξανεμίζονται. Ειδικά, αυτές τις γιορτινές ημέρες που έρχονται, πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται, πως και με ποιο τρόπο θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα των εορτών, είτε αυτό αφορά το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, είτε τα δώρα που θέλουμε να προσφέρουμε στους αγαπημένους μας, είτε ακόμα και για τις μικρές εξόδους μας που τόσο μας έχουν λείψει.

Σας προτείνω τρόπους να περάσετε καλά και να μην το «βάλετε κάτω»! Τελεία και παύλα! Δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται τι έκανε πέρυσι, πρόπερσι και το γνωστό σε όλους «κάθε πέρσι και καλύτερα». Όχι!

Σκεφτόμαστε μόνο, πως θα περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, φέτος. Χωρίς πολλά έξοδα μεν, αλλά με καλή διάθεση και έξυπνες επιλογές δε, γιορτάζουμε τα φετινά Χριστούγεννα! Με καλούς φίλους ή με αγαπημένους συγγενείς! Γιορτάζουμε, χαιρόμαστε και επικοινωνούμε με τους φίλους μας, αυτές τις γιορτινές μέρες, γιατί απλά το χρειαζόμαστε! Το έχουμε πιο πολύ ανάγκη τις μέρες των γιορτών.

Βγείτε έξω, απολαύστε το γιορτινό κλίμα, περπατήστε, αναπνεύστε βαθιά, και χαμογελάστε όσο το δυνατόν περισσότερο. Ξετρυπώστε όλες τις δωρεάν εκδηλώσεις που γίνονται στην πόλη αυτή την περίοδο.

Σε πείσμα όλων, δημιουργούμε το καλύτερο γιορτινό τραπέζι, με φαντασία και με υλικά που δεν κοστίζουν μια μικρή περιουσία. Είτε καλέσουμε φίλους στο σπίτι μας, είτε είμαστε εμείς καλεσμένοι τους, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να οργανώσετε όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Κυρίως το «κομμάτι» της επιλογής των φαγητών που θα σερβιριστούν στο γιορτινό σας τραπέζι. Συζητήστε με τους φίλους σας την ιδέα αυτή, επιλέγοντας δημιουργικές και οικονομικές λύσεις. Κανονίστε ποιος και τι μπορεί να μαγειρέψει και ποιος θα αναλάβει να φέρει το κρασί. Επίσης, άλλος φίλος μπορεί να προσφέρει τα γλυκά που έφτιαξε και θα ήθελε να μοιραστεί τη δημιουργικότητά του. Σκεφτείτε ότι με αυτόν τον τρόπο το κόστος για το γιορτινό τραπέζι μοιράζεται καθώς θα μοιραστείτε τα έξοδα.

Φτιάξτε το αγαπημένο σας φαγητό, δημιουργήστε και στο δικό σας σπίτι το γιορτινό κλίμα με μυρωδιές και χρώματα. Μοιραστείτε τις ώρες αυτές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Συντονιστείτε στον αγαπημένο σας σταθμό ή ακούστε το αγαπημένο σας cd. Αφήστε να σας πλημμυρίσει ευχάριστα η μουσική και χαρείτε τις ώρες αυτές. Είναι τόσο απλό.

Ένα καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό με άφθονο κρασί μπορούν ν’ αποτελέσουν την καλύτερη επιλογή, από ό,τι το μενού ενός εστιατορίου. Δοκιμάστε νέες γεύσεις, πειραματιστείτε και δώστε χαρά σε σας και στην παρέα σας.

Κάντε μια λίστα με τ’ αγαπημένα σας τραγούδια που θέλετε ν’ ακούσετε κατά τη διάρκεια του φαγητού με τους φίλους σας και μη ξεχνάτε πόσο εύκολα ξεκινά ένα μικρό πάρτι.

Χορέψτε και διασκεδάστε με την παρέα σας… άλλωστε ποιος θα σας εμποδίσει;

Στο τέλος αυτής της γιορτινής ημέρας, εκείνο το ξημέρωμα… θα έχετε νιώσει απερίγραπτη χαρά και ολοκλήρωση.

Καλές Γιορτές να έχουμε όλοι μας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Ρεβεγιόν με φίλους στο σπίτι!"

Έρχεται και μας παροτρύνει να σκεφτούμε... γιορτινά!

Ένα νέο περιοδικό θα κυκλοφορήσει στις 15 Νοεμβρίου, γεμάτο από ιδέες γιορτινές για τα Χριστούγεννα. Μην το χάσετε! Είναι γιορτινό, χαρούμενο και με "φρέσκιες" ιδέες.

Το συστήνω και για κάποιον άλλο λόγο: Θα "με διαβάσετε" μέσα από τις σελίδες του. Ναι...ναι... Έστειλα κι εγώ τα αρθράκια μου και δημοσιεύτηκαν!

Εύχομαι καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στην επόμενη έκδοσή του!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Έρχεται και μας παροτρύνει να σκεφτούμε... γιορτινά!"

Καλό Φθινόπωρο..., μα το Καλοκαίρι είναι το κάτι άλλο!

Μέρες τώρα είναι που έχω επιστρέψει στην Αθήνα, αλλά μία το ένα μία το άλλο, δεν υπήρξε χρόνος για το blogάκι μου. Mέχρι να προσαρμοστώ στα της Αθήνας καθημερινά και τρεχούμενα, κόντεψε να περάσει και ο Σεπτέμβρης :))))

Πριν λίγο διάβαζα την καλοκαιρινή μου ανάρτηση που δημοσίευσα από το νησί, και αμέσως σκέφτηκα πόσο γρήγορα πέρασε το καλοκαίρι.... Πότε μπήκε το φθινόπωρο ούτε που το κατάλαβα... και δεν μας ρωτάει καν... να μπω ή να μην μπω;... :)))))

Ήδη γέμισε το μυαλό μου από όλα αυτά που έχω φτιάξει και που θα ήθελα να δημοσιεύσω και μπλοκάρω... χρειάζομαι χρόνο, λίγο ακόμα χρόνο να βάλω μια τάξη στο υλικό μου...
Αλλά ας είναι, σήμερα έγινε η αρχή... 

Ό,τι κι αν έφτιαξα, δημοσιεύοντάς τα θα με συντροφεύουν τις φθινοπωρινές βραδιές και θα αναπολώ όλες τις στιγμές... Και τις καλές και τις αγχωτικές, αλλά και τις άλλες... τις δύσκολες...

Ελπίζω να φανώ χρήσιμη σε όσους τολμήσουν να πειραματιστούν σε αυτές τις απλές δημιουργίες, όπως χρήσιμες μου φάνηκαν πολλές αναρτήσεις από ελληνικά και ξένα blogs, που είχα επισκεφθεί. Και μετά άφησα τη φαντασία μου... ελεύθερη.

Καλό Φθινόπωρο να έχουμε!:))))))))

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Καλό Φθινόπωρο..., μα το Καλοκαίρι είναι το κάτι άλλο!"

Αυτοσχέδιο εργαστήρι για καλοκαιρινές... πινελιές!

Αργώ αλλά δε λησμονώ...
Έχει μπει το καλοκαιράκι για τα καλά, οι ιδέες καλά κρατούν, όπως επίσης και οι κατασκευές μου! Καραβάκια με διάφορα υλικά, μετατροπές χρήσης παλιών επίπλων, χρώμα παντού, τα γυαλόξυλα παίρνουν την πρώτη θέση στις δημιουργίες μου και ο ...χορός της αστείρευτης φαντασίας μου καλά κρατεί.
Φέτος το καλοκαίρι το περνάω περισσότερο στο σπιτάκι της Σαντορίνης παρά στην Αθήνα και έτσι μου είναι λίγο δύσκολο να δημοσιεύω ό,τι φτιάχνω... Ας όψεται η vodafone με τη σύνδεσή της...
Για αυτό και η έλλειψη δημοσιεύσεών μου...
Όμως... τα φωτογραφίζω -όχι στη μνήμη μου...:)))))- και θα τα παρουσιάσω όταν επιστρέψω.

Καλό καλοκαίρι να περάσουμε και εις το επανιδείν!!!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Αυτοσχέδιο εργαστήρι για καλοκαιρινές... πινελιές!"

Έτσι δεν είναι;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Έτσι δεν είναι;"

Βόμβα για την υγεία μας, οι νέοι λαμπτήρες!

Για αλλού ξεκίνησα και αλλού βρέθηκα, που λένε. Ψάχνοντας πληροφορίες για τεχνικά θέματα, έπεσα πάνω σε μια είδηση για τους λαμπτήρες. Το διάβασα και τρόμαξε το μάτι μου...

Συγχρόνως, θυμήθηκα ότι πριν δυο μέρες, αλλάζοντας λάμπες στο σπίτι, έβαλα στην τσάντα ανακύκλωσης τις παλιές που αντικατέστησα και ήμουν έτοιμη να τις πάω στο μπλε κάδο με την πρώτη ευκαιρία.
Και διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο, ευχαρίστησα την "αναβλητικότητά" μου... Πλέον πρέπει να ψάξω ειδικούς κάδους για λάμπες.

Έτσι γίνεται τελικά με την... τεχνολογία και την εξέλιξή της. Σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Πολλά εξελίσσονται, βελτιώνονται αλλά όχι για το καλό της υγείας μας, μα για την κατανάλωση. Μα θα μου πείτε, ναι αλλά και για την οικονομία μας. Και εγώ, τώρα που το σκέφτομαι, θα πω: Αν σπάσει μια λάμπα από αυτές, και δεν είσαι ενημερωμένος για πως πρέπει να αντιδράσεις, μολύνεσαι κλπ. κλπ. Πόσο αξίζει μια ζωή; Διερωτώμαι.... Να κάνουμε οικονομία (πόσο καίει πια μια λάμπα...) με κίνδυνο της υγείας μας;

Το σίγουρο είναι πως οι εταιρείες παραγωγής, αλλά και το κράτος μας, δεν ενημερώνει τον κόσμο. Τελεία και παύλα.


Απολαύστε λοιπόν το παρακάτω άρθρο, από τη http://www.zougla.gr ενημερωθείτε όσοι δεν έχετε ενημερωθεί και ΠΡΟΣΕΞΤΕ τις λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας. Πάρτε τα μέτρα σας. Και μην ξεχνάμε, τελικά, πως οι παλιές λάμπες ΔΕΝ πετιούνται στον μπλε κάδο ανακύκλωσης, παρά μόνο σε ειδικά κουτιά ανακύκλωσης για λάμπες.

"Βλάβες στον εγκέφαλο, καρκινογενέσεις, τύφλωση και προβλήματα στο συκώτι μπορεί

να προκαλέσει ο υδράργυρος που περιέχουν οι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας.

Όλα αυτά μπορεί να συμβούν εν αγνοία των καταναλωτών, αν η λάμπα σπάσει, αφού η

ποσότητα των 5 mg υδραργύρου που περιέχει θεωρείται άκρως επικίνδυνη για τον

ανθρώπινο οργανισμό.

Αν και τα οφέλη από τη χρήση αυτών των λαμπτήρων, οι οποίοι κατέχουν ήδη το 33%

της ευρωπαϊκής αγοράς, είναι αδιαμφισβήτητα, οι καταναλωτές δεν είναι ενημερωμένοι

από τις εταιρείες κατασκευής και διακίνησης για τους κινδύνους που ελλοχεύουν και κατά

τη διάρκεια της χρήσης της και σε αυτό της καταστροφής τους.

Ενδεικτικό του πόσο καταστροφικές δύναται να καταστούν οι τελευταίας τεχνολογίας

αυτές λάμπες, είναι ότι αρκούν 20 εξ αυτών για να μολυνθεί μία λίμνη 80 τετραγωνικών

χιλιομέτρων, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

Aν ο λαμπτήρας σπάσει, μπορεί να προκληθεί σοβαρή φλεγμονή στα μάτια και στο

δέρμα λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας. Παράλληλα, επισημαίνει ότι, όταν ο

υδράργυρος εξατμίζεται, μπορεί να συσσωρευτεί στον οργανισμό ανθρώπων και ζώων

ή τελικά να περάσει στην τροφική αλυσίδα, επιφέροντας μη αναστρέψιμα προβλήματα

υγείας.

Ωστόσο, ότι οι πιθανότητες μία τέτοια λάμπα να σπάσει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της από μία απότομη αυξομείωση της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος είναι ελάχιστες και η προσοχή μας πρέπει να επικεντρωθεί στη διαδικασία τοποθέτησης και αφαίρεσής τους.

Ο διδάκτορας Φασματοσκοπίας και Φυσικοχημείας Σπύρος Κιτσινέλης τονίζει ότι ο

κίνδυνος από την υπεριώδη ακτινοβολία κατά τη λειτουργία της λάμπας είναι ασήμαντος

και βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα απ' όσο όταν κάνουμε σολάριουμ.

Οι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας, βάσει οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

αντικατέστησαν τους ενεργοβόρους λαμπτήρες πυρακτώσεως, οι οποίοι δεν

παράγονται πλέον. Όσοι βρίσκονται στα καταστήματα προέρχονται από στοκ

των εργοστασίων κατασκευής.

Σε περίπτωση ατυχήματος καλούμε την Πυροσβεστική

Αν μία λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας σπάσει κατά την τοποθέτηση ή την αφαίρεσή

της, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρική σκούπα, για να συλλέξουμε τα

απορρίμματα, γιατί αυτή θα μολυνθεί, όπως και κάθε άλλο εργαλείο ή συσκευή που θα

χρησιμοποιήσουμε.

Όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο, άνθρωποι και ζώα, πρέπει να μετακινηθούν άμεσα

από το σημείο όπου βρίσκονται τα συντρίμμια της λάμπας, πρέπει να σφραγιστεί ο

χώρος και να κλείσουν τα συστήματα εξαερισμού.

Τα ρούχα και τα παπούτσια πρέπει να αλλαχθούν και να καταστραφούν. Συλλέγουμε τα

απορρίμματα φορώντας γάντια, τα τοποθετούμε σε μία σακούλα, την οποία βάζουμε εν

συνεχεία σε άλλη σακούλα και καλούμε την Πυροσβεστική για να την παραλάβει.

Οπωσδήποτε ανακύκλωση

Η ανακύκλωση των λαμπτήρων εξοικονόμησης ενέργειας είναι από τον νόμο

υποχρεωτική και απαγορεύεται η εναπόθεσή τους σε κάδους απορριμμάτων. Η

ανακύκλωση μπορεί να γίνει σε συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ, σε καταστήματα

ηλεκτρολογικού εξοπλισμού και σε σημεία που έχουν καθοριστεί από τους δήμους που

είναι συμβεβλημένοι με την εταιρεία «Ανακύκλωση Α.Ε»."


Καλή ανακύκλωση να κάνουμε λοιπόν, και, προσέξτε όταν αλλάζετε λάμπα τέτοιας τεχνολογίας! Κίνδυνος εν όψει, αν πέσει και σπάσει!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Βόμβα για την υγεία μας, οι νέοι λαμπτήρες!"

Άρωμα Γυναίκας!

 

Υπέροχη μελωδία, αφιερωμένη σε όλες μας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Άρωμα Γυναίκας! "

Kοινόχρηστα Πιάνα!

Περιπλανιόμουν κάπου στο διαδίκτυο, δε θυμάμαι ούτε από που ξεκίνησα ούτε πως βρέθηκα στο www.streetpianos.com. Και κόλλησα... Πανέμορφα πιάνα, χρωματιστά πιάνα, ιδιαίτερα πιάνα για λίγες μέρες σε δημόσιους χώρους!

Έχω ακούσει και έχω δει, και εδώ στην Ελλάδα, για μουσικά δρώμενα στους δρόμους και στις συνοικίες. Έχω παρακολουθήσει μπάντες, μεμονωμένους μουσικούς, καταμεσίς στο δρόμο, να σε παρασέρνουν με τις μουσικές τους μελωδίες, αλλά να "κατεβαίνουν" μουσικά όργανα σε κοινόχρηστους χώρους δεν έχω δει.
Μπορεί να 'χει γίνει κι εδώ, αλλά να μην το έχω πάρει είδηση... Πάντως, η ιδέα με ενθουσίασε...
Με τη φαντασία μου πήγα στις πόλεις... έβλεπα ανθρώπους να πηγαίνουν και να έρχονται μηχανικά στους δρόμους παρέα με τις "βαριές" σκέψεις τους και ξαφνικά, ένα πιάνο εκεί δίπλα τους να τους καλεί να παίξουν...

 Ξέρεις δεν ξέρεις από νότες, και μόνο να αγγίξεις αυτό το μουσικό όργανο, ακούγοντας τον ήχο του, δεν ξέρω... σου αλλάζει η διάθεση... N' αγγίξεις για λίγο τα πλήκτρα του, είναι σα να αγγίζεις τη ψυχή σου και να ξεχνάς τα βάσανά σου. Έστω και για λίγο...

Άνθρωποι περαστικοί που ξέρουν να παίζουν, να κάθονται κοντά του και άξαφνα να πλημμυρίζει ο δρόμος ήχους γλυκούς....Τι όμορφο!..
Θα πρέπει να το εφαρμόσουν και εδώ αυτό. Ζηλεύω! Γιατί όχι και στην Ελλάδα; Aνάμεσα στα στενά σοκάκια της Πλάκας, καταμεσίς στην Πανεπιστημίου, εκεί που χιλιάδες άνθρωποι οι περισσότεροι σκυθρωποί πλέον, βαδίζουν παρέα με τις σκέψεις τους. Τι άλλο θα τους άλλαζα τη διάθεση, εκτός από μια μελωδία, εκείνη ακριβώς τη στιγμή;

Μέχρι τώρα, διάβασα ότι έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα πιάνα, σε Λος Άντζελες, Αγγλία, Γαλλία, Τορόντο και ένα σωρό άλλες πόλεις. Γιατί όχι και στην Ελλάδα;

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια 700 πιάνα έγιναν για λίγο "κοινόχρηστα" σε 34 μεγάλες πόλεις του κόσμου. Χιλιάδες περαστικοί, μουσικοί ή όχι, διάσημοι ή άσημοι, μικροί και μεγάλοι, έπαιξαν τους δικούς τους ήχους.

Play Me, I' m Yours!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Kοινόχρηστα Πιάνα! "

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!

Σήμερα ξημέρωσε μια φωτεινή και ζεστή ημέρα. Κάπως ανακουφίστηκα όταν είδα τον ήλιο να λούζει με τις ακτίνες του τον τόπο γύρω μου. Όμορφη μέρα, σκέφτομαι...
Είναι και Παρασκευή βλέπεις, αυτό μου προσθέτει ένα μεγαλύτερο χαμόγελο. Βλέπω το ημερολόγιο στο γραφείο μου, 8 Μαρτίου έγραφε. Σήμερα, σκέφτηκα, είναι άλλη μια επέτειος. Η ημέρα της Γυναίκας, συνηθίζεται να λέγεται. Χαμογελάω...
Πόσες επετείους έχουμε μέσα στο χρόνο, για να γινόμαστε καταναλωτικοί...  Ή για να τονίζουμε λίγο παραπάνω τη θηλυκή μας πλευρά, τέτοια μέρα σα σήμερα...
Μάλιστα, αρκετές φορές παλιότερα, έβλεπα και άκουγα φίλες να περιμένουν σαν σήμερα, το λουλούδι τους, ένα μικρό δώρο, ένα χάδι, ένα χαμόγελο...
Πήρα αρκετές φορές μέρος σε εκδηλώσεις, σε ταβερνάκια, σε εξόδους... μόνο γυναίκες!
Με τα χρόνια, διαπιστίσωσα, πως κάθε χρόνο, κάθε φορά τέτοια μέρα, κάνουμε τα ίδια πράγματα. Λέμε τα ίδια αστεία. Ζητάμε τα ίδια πράγματα...
Όλα εκείνη την ημέρα, όλα για εκείνη την ημέρα.

Ξεχνάμε, μέσα στην καθημερινότητά μας, πως κάθε μέρα, κάθε λεπτό της ώρας, είμαστε γυναίκες. Κάθε μέρα και κάθε λεπτό πρέπει να το χαιρόμαστε που είμαστε γυναίκες.
Γιατί γυναίκα σημαίνει ζωή. Και μεταφορικά αλλά, το σπουδαιότερο, κυριολεκτικά.


Και όταν αισθανόμαστε τη φύση μας, τη θέση μας, τη δύναμή μας, την παιδεία μας, την ευστροφία μας, την πολυπλοκότητά μας κάθε λεπτό, έτσι θα πρέπει να αισθανόμαστε και την ανάγκη για σεβασμό, για κατανόηση, για ισοδυναμία μέσα στην κοινωνία που ζούμε, για ισοτιμία μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, για ισότητα μέσα στο χώρο δουλειάς. Και για όλο αυτό, χρειάζεται αγώνας, αγώνας κάθε λεπτό. Και όταν δεν μας δίνονται, να τα ζητάμε. Κι όταν δεν προσφέρονται να τα απαιτούμαι. Αυτός είναι ένας διαρκής αγώνας...

internationalwomansday.com

Το μυαλό μου πήγε σε ένα τραγούδι της Μποφίλιου, σε στίχο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου:

".......
Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.
...."

Και επειδή καλό να είναι να θυμόμαστε που και που, πως ξεκίνησε αυτή η επέτειος, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, είπα να αναρτήσω κι εγώ λίγα λόγια για την ιστορία της. Έτσι, ίσως αλλάξουμε λίγο τα "θέλω" μας μια τέτοια ημέρα σαν τη σημερινή. Λίγο... και σιγά σιγά...

"Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων."

Πηγή: www.sansimera.gr

Κλείνοντας θα σιγομουρμουρίσω τους στίχους του Μάλαμα... "Γυναίκα είσαι ζωή"!

"Ρούχα από χώμα και νερό προτού φορέσεις
Ήμουν μαζί σου σε έναν άλλον ουρανό
Κι αν ξέχασες το δρόμο είμαι εδώ
Να σου θυμίσω τα παλιά να μην πονέσεις

Γυναίκα είσαι ζωή
Απ' τη φωτιά των άστρων
Απ' του ήλιου το φιλί
πνοή του ανέμου, ανάσα μου
Τραγούδι σε γιορτή

Κατέβηκα μαζί σου μέχρι εδώ
Όνειρο φαίνεται παλιό και ξεχασμένο
Έκρυψες φως μέσα σε σώμα μυστικό
Κράτησα μνήμες που με φέρανε κοντά σου."

Kαλή μέρα να 'χουμε, όλες οι γυναίκες, και μην ξεχνάμε να είμαστε χαρούμενες και υπερήφανες που είμαστε ΓΥΝΑΙΚΕΣ! Nα μη ξεχνάμε να διεκδικούμε το δικαίωμα στη χαρά, στη δουλειά, να λέμε όχι και να στήνουμε το ανάστημά μας σε κάθε είδους βία, είτε ψυχολογική είτε σωματική. Με άλλα λόγια, να είμαστε μάχιμες!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!"

Η καλύτερη ώρα είναι αυτή της προσμονής!

Η καλύτερη αίσθηση, η ωραιότερη στιγμή είναι η ώρα της προσμονής! Της προσμονής για αυτό που θα έρθει! Ααααα, δεν το συζητώ! Ήδη έχω μπει σε αυτή την υπέροχη αίσθηση της... προσμονής.
Μα για τι άλλο; Για την αλλαγή ώρας! Πως και πως την περιμένω! Να «φωτίσει» λίγο περισσότερο τα απόγευματά μου! Μια ώρα, λοιπόν, μπροστά τα ρολογάκια μας το Σάββατο προς Κυριακή! Μια ώρα κέρδος, μέσα στη μέρα! Μια ώρα για να τη γεμίσουμε με ό,τι μας αρέσει! Και μη μου πείτε, πως έτσι θα κοιμόμαστε λιγότερο... Σκεφτείτε πως κάποια στιγμή, θα έρθει και η ώρα του ύπνου… διαρκείας.

Όσο ζούμε, το καλύτερο είναι να χαιρόμαστε τις μέρες μας και να ζούμε τις ώρες μας σαν να ‘ναι οι … τελευταίες. Η ζωή είναι μία, άλλη δεν υπάρχει...

Ξέρω, ξέρω, η αλλαγή της ώρας την Άνοιξη, γίνεται για την εξοικονόμηση ενέργειας ανά τον πλανήτη. Αλλά εγώ το βλέπω και ως εξοικονόμηση χαρούμενων, φωτεινών στιγμών, για τις κρύες μέρες του χειμώνα! Από τον Γενάρη παρατηρώ, μέρα με τη μέρα, αυτή την αλλαγή, πως κλέβει δηλαδή χρόνο η μέρα από τη νύχτα, και μου αρέσει τρελά! Γίνεται τόσο φυσικά… που η Άνοιξη φαντάζει ακόμα ομορφότερη. Σαν μια ανάσα παραπάνω! Σαν παραπάνω ζωή!

Εδώ και χρόνια δεν τα πάω καλά με τα ρολόγια, γιατί με αγχώνουν, με περιορίζουν, αφήστε που έχω κάνει και το τεστ χρόνου. Δηλ. πόση ώρα μου πήρε να κάνω μια δουλειά, κοιτώντας το ρολόι μου κάθε λίγο και λιγάκι, και πόση ώρα, όχι χωρίς να κοιτώ το ρολόι, αλλά να μην φοράω καν. Ε, δεν έχει καμία διαφορά. Επομένως συνειδητοποίησα ότι ήρθε η ώρα να βγάλω το ρολόι από το χέρι μου. Ούτε καν σαν κόσμημα δηλαδή. Εδώ και είκοσι χρόνια. Και νιώθω ακόμα καλά.

Ένα ρολόι φτάνει, ένα ρολόι στο σπίτι, που απλά, όταν το χρειαστώ θα το συμβουλευτώ. Και να δίνει και ένα ύφος! Απλά σαν διακοσμητικό! Και υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες και τύποι ρολογιών για να διαλέξουμε ποιο ταιριάζει στο σπίτι μας και στο χαρακτήρα μας:

Για τους κλασικούς τύπους που θέλουν ρολόι - διακοσμητικό:

Για όσους αγαπούν να προγραμματίζουν... τον καφέ τους!

Για όσες αγαπούν τις χειροτεχνίες!

Για όσους ακόμα αγχώνονται να προλάβουν τις δουλειές τους!

 Για τους ντιζαϊνάτους τύπους!

Για όσους αγαπούν τη μαγειρική και την κουζίνα τους!

Για τους "βιβλιοφάγους"...

Για όσους αγαπούν το ποδήλατο!

Για τους "μαθηματικούς" τύπους!

και τέλος, για τους "μουσικόφιλους"!

Άπειρες ιδέες και τύποι ρολογιών, δεν το συζητώ. Τελειωμό δεν θα είχε η ανάρτησή μου. Εσείς απλά διαλέγετε τι σας αρέσει, τι σας "πηγαίνει" περισσότερο.

Και μη ξεχάσετε, στις 2 το πρωί της Κυριακής, γυρνάμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά, δηλ. να δείχνουν 3 το πρωί.

Καλές θερινές ώρες, ζεστές ανοιξιάτικες μέρες και συχνές απογευματινές βόλτες!

Πηγή φωτογραφιών: http://pinterest.com/

Αν σας άρεσε η ανάρτησή μου, μοιραστείτε την με τους φίλους σας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Η καλύτερη ώρα είναι αυτή της προσμονής!"

8 Μάρτη - Hμέρα γιορτής ή Ημέρα μνήμης;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "8 Μάρτη - Hμέρα γιορτής ή Ημέρα μνήμης;"

Φορέσατε το βραχιολάκι για τον Μάρτη;

Εκείνο το βραχιολάκι που μας έφτιαχνε η μάνα μας από κόκκινη και λευκή κλωστούλα, πλεγμένη μεταξύ τους όταν είμαστε παιδιά. Κάθε χρόνο το περιμέναμε πως και πως!
Kαθώς μεγαλώναμε βγάζαμε τα ραφτικά της μάνας μου και το πλέκαμε μόνες μας και βιαζόμασταν μη τυχόν και περάσει η μέρα και δεν προλάβουμε και μας πιάσει ο ήλιος και τότε… θα μαυρίζαμε από τις ακτίνες του...

Το βραχιολάκι όμως δεν ήταν από μόνο του απλά ένα βραχιολάκι. Μας θύμιζε ταυτόχρονα ότι ήρθε η Άνοιξη! Και για μας σήμαινε, όπως και τα όλα τα παιδιά φυσικά, περισσότερες απογευματινές ώρες για παίξιμο, ζεστές μέρες, κοντομάνικα, σορτσάκια και προοπτική καλοκαιριού! Ουουου! Χαρές που κάναμε!

Κάθε τόσο σηκώναμε το μανικάκι μας για να φαίνεται το βραχιολάκι, καμαρώναμε, γέμιζε η ψυχή μας ελπίδα και συνεχίζαμε! Πόσες φορές δεν τύχαινε να το χάνουμε… και μόλις βλέπαμε το χέρι μας άδειο, τρέχαμε σαν παλαβές να φτιάξουμε άλλο!

Αυτό το έθιμο, αυτό το τόσο γλυκό έθιμο, το μετέφερα και στα δικά μου παιδιά, δεν ξέρω, ήρθε από μόνο του, οι παιδικές σου μνήμες ξυπνάνε λες, σαν κάνεις παιδιά.

Πλέον το ‘βλεπα στα χεράκια των παιδιών μου και γέμιζα νοσταλγία. Φυσικά και τους το ‘φτιαχνα! Μέχρι και σήμερα!

Το βραχιολάκι μέσα από τη λαϊκή παράδοση ή αλλιώς ο  «Μάρτης»
Πηγή: http://edu.klimaka.gr
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Ο ήλιος το Μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί».
Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι.. Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα
"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Καλό μήνα και λαμπερή Άνοιξη!


Αν σου άρεσε αυτό που διάβασες, μπορείς να το μοιραστείς με τους φίλους σου :))))

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Φορέσατε το βραχιολάκι για τον Μάρτη;"

Ορθοπεταλιές

http://www.rockguitarminiatures.com

"Θα μου δώσεις να κάνω μία;" ρωτούσα....

Θυμάμαι, ένα βροχερό καλοκαιρινό απόγευμα, έξω στο δρόμο του σπιτιού μας... Δύο τρία αγόρια της γειτονιάς έτρεχαν πάνω-κάτω, πότε το ένα, πότε το άλλο, με το ποδηλατάκι του Βασίλη -γιατί μόνο αυτός είχε ποδήλατο σε όλη τη γειτονιά. Και στην άκρη, εγώ, να περιμένω πότε θα με αφήσουν να κάνω μια βόλτα!
Η ίδια ερώτηση, κάθε απόγευμα… πρωί…, όποτε τύχαινε, δηλαδή, και τους έπαιρνα μυρωδιά από το παράθυρο του δωματίου μου να ποδηλατούν. Έπαιρνα θέση στο πεζοδρόμιο και περίμενα. Πολλές φορές έτρεχα και ξοπίσω τους…

"Θα μου δώσεις να κάνω μία;" ξαναρωτούσα

"Ναι, ναι τώρα" απαντούσε ο Βασίλης  και έφευγε παρέα με το ποδήλατό του.
Κι εγώ αδημονούσα, πότε θα έρθει η ώρα να κάνω μια βόλτα...

Κάποια στιγμή, αφού βαριόντουσαν να με βλέπουν και να με ακούν, μου 'διναν το ποδηλατάκι, -για λίγο έτσι;- το καβαλούσα όπως-όπως και με άγχος μήπως το μετανιώσουν και έτρεχα. Κι όσο έτρεχα και ο αέρας μου δρόσιζε το πρόσωπό μου, τόσο περισσότερο μου άρεσε η αίσθηση...
Πάντα γινόταν αυτό το σκηνικό... Ειδικά όταν έμπαινε η άνοιξη και ήμασταν όλη την ώρα έξω στο δρόμο και παίζαμε. Εγώ ...το βιολί μου...  "Θα μου δώσεις να κάνω μία;"  

Και τότε βέβαια, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω γιατί μου άρεσε τόσο το ποδήλατο. Ήταν η αίσθηση της ταχύτητας (!), η αίσθηση του αέρα στο παιδικό μου πρόσωπο, η αίσθηση ότι μπορώ και εγώ να κάνω ό,τι και τα αγόρια της γειτονιάς μου ή η αίσθηση της ελευθερίας; Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ακόμα δεν έχω προσδιορίσει τι είναι αυτό που με τράβηξε σε αυτό το "όχημα"... Ίσως η αίσθηση της ελευθερίας… για λίγο… όσο κρατάει μια βόλτα.

Για να μου αγοράσουν οι γονείς μου ποδήλατο, ούτε συζήτηση... τα οικονομικά μας δύσκολα, ο φόβος τους μεγαλύτερος. Όπως ήταν φυσικό, πείσμωσα, θύμωσα, ζήλεψα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως το πρώτο πράγμα που θα πάρω όταν αρχίσω να δουλεύω -όταν μεγαλώσω βέβαια, το έλεγα κι αυτό!- ήταν ένα όμορφο και μεγάλο ποδήλατο! Μεγάλη υπόσχεση! Τι στόχος! Έτσι ένιωθα καλύτερα, και συνέχισα το βιολί μου... με δανεικές βόλτες!

Φυσικά και πήρα ποδήλατο με το που έπιασα δουλειά... Αααα, η υπόσχεση.... υπόσχεση! :))))) Ας μην περιγράψω πως ένιωσα όταν επιτέλους είχα ένα ποδήλατο δικό μου! To καταλαβαίνετε θαρρώ...
Με αυτό, συνέχισα να μετακινούμε και αργότερα, για όπου πήγαινα... με το ποδήλατο για ψώνια, με το ποδήλατο στη δουλειά για αρκετά χρόνια και φυσικά, το καλύτερο... με το ποδήλατό μου βολτάριζα παρέα με την κόρη μου! Καθισματάκι στη σχάρα φυσικά! Και ...φύγαμε! Όμορφες στιγμές!

Τα τελευταία χρόνια, το χρησιμοποιώ για διασκέδαση και άθληση και λιγότερο για μετακίνηση. Ας όψεται το αυτοκίνητο... Όπως και να 'χει πάντως, δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο μεταφορικό μέσο για την πόλη. Μια πόλη όμως που να μπορεί να σέβεται τον ποδηλάτη... Εδώ, έχουμε ζήτημα... Και δεν μιλάω για τις λωρίδες ή τη σηματοδότηση που θα ΄πρεπε να υπάρχει σε όλες τις πόλεις. Μιλάω για λίγο… σεβασμό, καθώς κινείσαι στο δρόμο... Συνεχώς έχεις το νου σου μην έρθει κανένας οδηγός αυτοκινήτου ή μηχανής και σε πάρει παραμάζωμα... Αλλά ας όψεται το πείσμα....

Και το πείσμα μου λέει, ότι θα συνεχίζω να ποδηλατώ, ελπίζοντας να βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Τώρα που έρχεται η Άνοιξη, είναι μια αφορμή, για περισσότερες βόλτες με ποδήλατο. Σε διαδρομές που σου παρέχουν ασφάλεια αλλά και ξενιασιά. Και δεν είναι λίγες αυτές που υπάρχουν στην Αθήνα. Κάντε ένα πέρασμα από εδώ και μάθετε περισσότερα, ίσως σας φανούν ενδιαφέρουσες.

Με πείσμα... Έως ότου μας γίνει τρόπος ζωής. Και δεν θα αργήσει. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…

Καλές ορθοπεταλιές!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: "Ορθοπεταλιές"