Καλημέρα Άννα. Δεν ξέρω άν η 8η Μάρτη είναι γιορτή ή ημέρα μνήμης, ξέρω όμως ότι η προσφορά της γυναίκας, μητέρας, συζύγου, εργαζομένης, νοικοκυράς κ.λ.π., είναι καθημερινή. Οπότε εμείς οι γυναίκες γιορτάζουμε κάθε μέρα! Που πήγαν άραγε εκείνες οι ωραίες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια, γιά την συνταξιοδότηση της ελληνιδας νοικοκυράς; Θα μου πεις εδώ κοντεύουμε να χάσουμε και τις κύριες!!!!!!!!
έτσι ακριβώς Ειρήνη, κοντεύουμε να χάσουμε τις κύριες συντάξεις και όπως πάει θα είναι συντάξεις πείνας. Συμφωνώ πως κάθε μέρα δίνουμε το δικό μας αγώνα, σε πολλούς τομείς της ζωής μας, διεκδικώντας την αξιοπρέπειά μας και το σεβασμό. Διαρκής λοιπόν ο αγώνας μας, διαρκής και ο εορτασμός. Καλό μας απόγευμα :))
Ρε κορίτσια, δεν ξέρω κατά πόσο έχουν νόημα όλες αυτές οι τύπου γιορτές και δε μένω μόνο σε αυτή. Νομίζω πως είναι πραγματικά ελάχιστες οι περιπτώσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν γενικότερα ως γιορτές. Τα υπόλοιπα δυστυχώς έχουν να κάνουν περισσότερο με εμπορικής φύσεως εκμετάλλευση και μάλιστα του χειρίστου είδους!
εμένα δεν μου τη χαλάς καθόλου, απεναντίας, συμφωνώ ότι έχουν εμπορευματοποιηθεί αυτές οι "ειδικές" μέρες... καλό είναι να χαιρόμαστε που γεννηθήκαμε γυναίκες όλες τις μέρες του χρόνου (αυτό εννοούσα στο παραπάνω σχόλιό μου) :)))))
Καλημέρα Άννα, καλημέρα και σε όσους σε διαβάζουν. Συμφωνώ, και με το δικό μου σχόλιο ήθελα να τονίσω ότι, θα πρέπει να δίνουμε σημασία στο νόημα της ημέρας αυτής. Στις μέρες μας, που ακόμα και βασικές αξίες ισοπεδώνονται, δεν βλάπτει που και που να θυμόμαστε τους ανθρώπους της προσφοράς. Η εμπορευματοποίηση της δεν με ενδιαφέρει, την αφήνω σ'αυτούς που τους αφορά. Άλλωστε το θέμα σηκώνει πολύ κουβέντα και ο χώρος των σχολίων δεν αρκεί.
Θα μπορούσα να ήμουν απόλυτα σύμφωνος με την αθώα προσέγγιση, τουλάχιστον ως προς την εμπορευματοποίηση αξιών, αν το θέμα θα ήταν δυνατόν να μην με άγγιζε σαν άτομο. Δυστυχώς όμως, θέλω δε θέλω, ζω σε μία από τις συνήθεις σύγχρονες κοινωνίες (αυτό ουσιαστικά είναι και μονόδρομος) που, τέτοια θέματα, έχουν φτάσει σε σημείο να γίνονται "καθεστώς" τους. Κατά συνέπεια, αφορούν όλα τα μέλη τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άρα και εμένα και τον καθένα. Δεν μπορώ δηλαδή να κάνω πως δεν με απασχολούν τη στιγμή που κατακλύζομαι από τα σχετικά, καταναλωτικής προέλευσης, μηνύματα και μάλιστα με το πρόσχημα της όποιας εορταστικής "υποχρέωσης".
Απλά αναλύω λίγο περισσότερο την προηγούμενη θέση μου. Ο καθένας όμως, έτσι κι αλλιώς, μπορεί πάντα να θεωρεί και να πράτει, κατά την άποψή του.
Καλημέρα Άννα. Δεν ξέρω άν η 8η Μάρτη είναι γιορτή ή ημέρα μνήμης, ξέρω όμως ότι η προσφορά της γυναίκας, μητέρας, συζύγου, εργαζομένης, νοικοκυράς κ.λ.π., είναι καθημερινή. Οπότε εμείς οι γυναίκες γιορτάζουμε κάθε μέρα! Που πήγαν άραγε εκείνες οι ωραίες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια, γιά την συνταξιοδότηση της ελληνιδας νοικοκυράς; Θα μου πεις εδώ κοντεύουμε να χάσουμε και τις κύριες!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ακριβώς Ειρήνη, κοντεύουμε να χάσουμε τις κύριες συντάξεις και όπως πάει θα είναι συντάξεις πείνας. Συμφωνώ πως κάθε μέρα δίνουμε το δικό μας αγώνα, σε πολλούς τομείς της ζωής μας, διεκδικώντας την αξιοπρέπειά μας και το σεβασμό. Διαρκής λοιπόν ο αγώνας μας, διαρκής και ο εορτασμός. Καλό μας απόγευμα :))
ΔιαγραφήΡε κορίτσια, δεν ξέρω κατά πόσο έχουν νόημα όλες αυτές οι τύπου γιορτές και δε μένω μόνο σε αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως είναι πραγματικά ελάχιστες οι περιπτώσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν γενικότερα ως γιορτές. Τα υπόλοιπα δυστυχώς έχουν να κάνουν περισσότερο με εμπορικής φύσεως εκμετάλλευση και μάλιστα του χειρίστου είδους!
Ελπίζω να μη σας τη χαλάω με τις απόψεις μου!
Καλά να είστε!
εμένα δεν μου τη χαλάς καθόλου, απεναντίας, συμφωνώ ότι έχουν εμπορευματοποιηθεί αυτές οι "ειδικές" μέρες...
Διαγραφήκαλό είναι να χαιρόμαστε που γεννηθήκαμε γυναίκες όλες τις μέρες του χρόνου (αυτό εννοούσα στο παραπάνω σχόλιό μου) :)))))
Καλημέρα Άννα, καλημέρα και σε όσους σε διαβάζουν. Συμφωνώ, και με το δικό μου σχόλιο ήθελα να τονίσω ότι, θα πρέπει να δίνουμε σημασία στο νόημα της ημέρας αυτής. Στις μέρες μας, που ακόμα και βασικές αξίες ισοπεδώνονται, δεν βλάπτει που και που να θυμόμαστε τους ανθρώπους της προσφοράς. Η εμπορευματοποίηση της δεν με ενδιαφέρει, την αφήνω σ'αυτούς που τους αφορά. Άλλωστε το θέμα σηκώνει πολύ κουβέντα και ο χώρος των σχολίων δεν αρκεί.
ΔιαγραφήΘα μπορούσα να ήμουν απόλυτα σύμφωνος με την αθώα προσέγγιση, τουλάχιστον ως προς την εμπορευματοποίηση αξιών, αν το θέμα θα ήταν δυνατόν να μην με άγγιζε σαν άτομο.
ΔιαγραφήΔυστυχώς όμως, θέλω δε θέλω, ζω σε μία από τις συνήθεις σύγχρονες κοινωνίες (αυτό ουσιαστικά είναι και μονόδρομος) που, τέτοια θέματα, έχουν φτάσει σε σημείο να γίνονται "καθεστώς" τους.
Κατά συνέπεια, αφορούν όλα τα μέλη τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άρα και εμένα και τον καθένα.
Δεν μπορώ δηλαδή να κάνω πως δεν με απασχολούν τη στιγμή που κατακλύζομαι από τα σχετικά, καταναλωτικής προέλευσης, μηνύματα και μάλιστα με το πρόσχημα της όποιας εορταστικής "υποχρέωσης".
Απλά αναλύω λίγο περισσότερο την προηγούμενη θέση μου.
Ο καθένας όμως, έτσι κι αλλιώς, μπορεί πάντα να θεωρεί και να πράτει, κατά την άποψή του.
Άννα, συγνώμη, ξέχασα να βάλω το όνομά μου στο προηγούμενο σχόλιο. Ειρήνη από Πειραιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή